Niet alles is te plannen. Neem gistermiddag, in mijn agenda staat dat ik in Haastrecht verwacht wordt, er worden een tiental levensboeken gepresenteerd.
Ik aarzelde, is het boek op tijd klaar? En donderdag belde ik daar nog over. Helaas, nee, het leek niet te lukken. Maar via een geprinte versie kon er toch aandacht aan geschonken worden. De geportretteerde had er in ieder geval zin in.
Even voor twee meld ik me, het onderwerp van mijn, nee, liever haar boek is er nog niet. En om half drie nog niet.
Vorig weekend was ze nog lelijk gevallen en had ze een paar dagen noodgedwongen in het ziekenhuis doorgebracht. Als eenennegentigjarige kun je beter niet vallen! Hoe dan ook, ze wilde graag komen maar vrijdagochtend voelde ze zich niet goed. En dus zaten we tevergeefs op haar te wachten. De toegezegde afmelding via haar dochter was niet ontvangen.
Het boek wel, donderdagmiddag laat in Bergambacht. Ik ben het prachtige boekwerk maar naar haar gaan brengen.
Ze vond het prachtig, en ik ben blij dat ik weer iemand blij gemaakt heb.
