Zo maar een vrijdag

Vanochtend om zeven uur ging de wekker, om goed half acht was ik, gewassen en geschoren op pad. Een kwartiertje later reed ik in mijn uppie op een zogenaamde duofiets, een driewieler met twee zitplaatsen naast elkaar, naar de woning van de activiteitenbegeleidster van de SWOS die vandaag wat extra aandacht verdiende. Een mens wordt nu eenmaal maar eens in haar leven vijftig. Na een woeste rit door de ontwakende Zilverstad bereikten we het

dienstencentrum waar een heerlijk ontbijt wachtte. Gezellig en goed voor de onderlinge verstandhouding, genieten dus.

Daarna de geleende duofiets weer netjes teruggebracht en snel naar huis voor een kopje koffie en een stukje ochtendblad. Een stukje want amper een half uur later werd ik opgepikt en meegenomen naar Rotterdam waar we als vrijwilligers van de seniorenvereniging op een lunch en een rondleiding door de Kuip getrakteerd werden. Eerst even een vergadering, dat dan weer wel.

De dag werd besloten met een diner in het Zalmhuis, ook in de Maasstad.

Een goed gevulde en een goed vullende dag dus. Genoten van de hernieuwde contacten, de anekdotes, de mensen.