En de winnaar is ….

De zonsondergang was het mooiste dat ze die dag zagen. Zoals de zon de aarde kleurde, de bomen in een rode gloed zette. Hij verzuchtte:
“Als mijn vader zo’n lucht geschilderd had geloofde niemand hem!”
En toch, zo slecht was de dag niet geweest. Rond het middaguur hadden ze hun museumjaarkaart bij het Stedelijk getoond, hun jassen opgehangen en genoten van Henri Matisse. Hoe bepalend was die man niet in zijn tijd? Hij moest de concurrentie aan met mannen als Pablo Picasso en Piet Mondriaan. Mannen die hij bewonderde maar die hem, op hun beurt ook de hemel in prezen. Het was een bijzondere verkenning geweest, te meer omdat het museum ook de door Matisse beïnvloedde kunstenaars uit die periode toonde. Een Karel Appel die je absoluut nooit aan Appel toegeschreven zou hebben, om maar een voorbeeld te noemen.
En daarna dat etentje! Een lust voor het oog, een weldaad op de tong. Niet te veel, niet te weinig.
Vol van alle indrukken reden ze de auto huiswaarts. door het oerhollandse polderlandschap. De dag raakt ten einde. De zon kleurt avondrood, morgen mooi weer zegt de boerenwijsheid.
Van tijd tot tijd wint de natuur het van welke kunstenaar dan ook!