Niets dan voordelen

Ik weet het slechts van horen zeggen maar vandaag 65 jaar geleden schijn ik het voor het eerst op een schreeuwen gezet te hebben. Een hele opluchting moet dat geweest zijn. Maar voor mij waarschijnlijk een luidruchtig protesteren tegen een noodgedwongen uitdrijving. Vergeet niet dat het toen berekoud was.

Vandaag bereik ik dus de pensioengerechtigde leeftijd en met dank aan vadertje Drees is dat een mijlpaal, een dag om even bij stil te staan. En dat hebben we gedaan, gisteren vooral. Van ‘s middags twee tot na middernacht is er gefeest. Er waren hapjes en drankjes, er was een stamppottenbuffet. Rauwe andijvie met spek, boerenkool met worst en zuurkool met zalm, voor elk wat wils.

Toen we eindelijk, moe maar voldaan, ons bed opzochten zei José: ‘Zorg je ervoor dat je om negen uur aangekleed bent.’ Op mijn ‘waarom’ kon ze slechts de schouders ophalen.
Eerlijk gezegd had ik wel direct het idee wie me iets aan zou willen doen, niet wat. Maar goed, gehoorzaam als altijd waren we netjes aangekleed toen er om negen uur een koor dames op leeftijd een aubade kwam zingen. Dat tot groot genoegen van de overige bewoners van ons doorgaans zo rustige hofje. Een warm welkom bij hun club van bejaarden. Ze hadden een heerlijk ontbijt voor ons meegenomen en boden ook nog een paar bioscoopbonnen aan. Kortom, geweldig verwend door de meisjes van de SWOS. Dat geeft een heerlijk gevoel.

Facebook is inmiddels een echt feestboek, vol felicitaties. Zelfs op Hyves, ik kom daar al lang niet meer, vind ik nu weer krabbels.

En nu maar wennen aan die hoge leeftijd en de bijbehorende status. Mensen zullen voor me opstaan in de bus en trein, ik mag voor half geld reizen en tal van andere verworvenheden worden me in de schoot geworpen. En, ook niet onbelangrijk, ik mag eindelijk van een welverdiende rust gaan genieten. Al twijfelt menigeen eraan dat dit in werkelijkheid ook zal lukken.