Pinksteren 2012

Tjonge, wat hebben we het getroffen, deze Pinksterdagen. Met het weer, natuurlijk. Maar ook met onze keuzes. Hadden we voor de kust gekozen dan zaten we vandaag te mopperen dat we geen dikke truien mee hadden. Zeemist, het komt vaker voor in het voorjaar, het zeewater is nog te koud. Maar nee, we kozen voor de Veluwe, een hotel tussen Putten en Garderen. Warm weer maar omdat we in een bosrijke omgeving zaten konden we ook af en toe uit de zon. We hadden een goed hotel met kamers met terras. Dus na de fietstocht van eerste pinksterdag lekker nog even in het zonnetje een paar boompjes geklaverjast, dames tegen de heren. De tijdens het fietstochtje gemaakte afspraken werkten perfect, de heren hebben glansrijk gewonnen. Tijdens het tweede spelletje moesten we voor een minuut of vijf naar binnen. Onweer en we wilden de kaarten niet nat laten worden. Een blik op de buienradar gaf een groen Nederland met één klein blauw vlekje ter hoogte van Barneveld. We kregen net het staartje mee. Even later speelden we gewoon weer buiten verder.

Een driegangendiner in Putten, op vier kilometer fietsen. José vond het adres via Iens en het was geweldig! Lekker eten op het terras, toen ik reserveerde ‘s middags was daar geen plek meer maar gelukkig bij aankomst wel. En een heel attente bediening, we vinden dat zeker zo belangrijk! Ik moet zeggen dat we dat verder ook overal tegenkwamen, gastvrije bediening bij de lunches, bij de terras bezoeken onderweg. Of dat toeval is? Ik weet het niet, hier in het westen kom je het ook anders tegen.

Nog een boompje gekaart, weer gewonnen, en toen een borrel en naar bed. Ook voor de tweede dag stond een rondje van een kilometer of vijftig op het programma. De andere kant op, deze keer. Ik moet bekennen dat het wat moeizamer ging. Of dat kwam door de onrustige nacht, het bed was voor mij te zacht, door de kramp in de kuiten die nacht, ik weet het niet. Maar, wat klaag ik. De uitgezette route, wat een ideaal systeem is dat toch met die knooppunten, bood weer volop variatie. Opvallend veel mensen hebben al een elektrische fiets, goed voor de fietsindustrie in crisistijd. Bij Radio Kootwijk werden we door een man de verkeerde kant op geloodst, we moesten een parkeerplaats op met onze auto. Op de vraag of hij gezien had dat we op de fiets waren gaf hij geen antwoord meer. Rond Kootwijk troffen we natte akkers en afgerukte takjes, hier had het de avond tevoren duidelijk wat heviger geonweerd. De tocht ging verder door een opener gebied, langs akkers en weilanden. Meer stijgend dan dalend reden terug naar het hotel waar de auto’s stonden. Dus vonden we dat een koud biertje als afsluiting bij het eindpunt terecht was, het zal niemand verbazen. We kregen nauwelijks iets mee van de standaard pinksterfiles, terug naar het westen. De campinggasten hebben waarschijnlijk eerst nog een barbecue genoten voor ze de thuisreis aanvaardden. Nu ik dit schrijf zie, maar vooral hoor ik Bruce Springsteen, the Boss, op Pinkpop. Een mooie afsluiting van prachtige dagen.