De avond valt, de temperatuur ligt nog royaal boven de twintig graden. Na een late lunch wagen we ons tegen achten aan ons avondmaal. Alle tafels buiten zijn bezet, we zijn te laat. Dan maar naar binnen, daar is plek genoeg. Het is alleen wat ongezellig, een kaal restaurant en bijna geen gasten. Omdat het de enige plaats is waar we een redelijke wifiverbinding hebben gaan de tablets aan. Even een rondje langs de velden maar geen belangrijk nieuws. Dat wil zeggen, het wereldnieuws laten we dezer dagen volledig aan ons voorbij gaan. Als de soep wordt opgediend verbreken we de verbinding met de buitenwereld, we trekken ons terug in onze kleine Griekse omgeving. Op de achtergrond draait dezelfde muziek als alle andere dagen, het bekende repertoire. Die nummers die we kennen van het Trio Hellenique, van Bennie Neyman en Demis Roussos (vergeef me als ik de namen verkeerd schrijf, ik kan het even niet verifiëren, je begrijpt vast wel wie ik bedoel). De souvlaki smaakt prima, het dessert trekt me niet, ik sla het over. Inmiddels is er een tafeltje buiten vrij gekomen. We pakken ons glas wijn op en gaan de zwoele buitenlucht in. Tegen tienen zoeken we ons appartement op. Het is op het balkon te donker om te lezen dus ik tik maar even dit blogje. De balalaika’s zwijgen, krekels zorgen voor de avondzang.
Nee, ik zal niet op de namen letten. Ik geniet even mee van de Griekse sfeer en de zwoele avonden. Fijne voortzetting van jullie vakantie!
Ik sluit me aan bij Levina maar vraag me ook af wat ik nu op die foto zie…………………??????