Het is ongeveer kwart over zeven, ik sta op het punt om naar mijn schildersclubje te gaan als er gebeld wordt. Er staat een man voor de deur die “de dierenbescherming” zegt.
Nu hebben wij een kat, een gevaarlijk grote kater. Nou ja, wij? Ik heb eerlijk gezegd niets met het beest maar José denkt daar heel anders over. “José, de dierenbescherming aan de deur, die kat van je heeft zeker weer via de dierentelefoon geklaagd. Je moet hem ook niet zo vaak pesten!”
De man laat zijn collectebus zakken en schiet in een onbedaarlijke lach. Toch maar wat gedoneerd.
wat heerlijk, een collectant met humor!