‘Opa, ik wil patat met een kwakworst.’
Ter gelegenheid van het geregistreerd partnerschap van de oudste gingen we met zijn allen uit eten. En dat is natuurlijk ook voor mijn grote vriend een feest.
‘Wat praten de pappa en mamma van Eadaoin raar!’ Hij begreep er niet veel van, ik begrijp dat wel. Hij wordt nu eenmaal niet dagelijks in het Engels toegesproken. Maar langzaam dooide het ijs al bleef hij voor de zekerheid wat afstand houden.
Na het diner heb ik de mensen bij de sneltram afgezet, ze zijn met het openbaar vervoer terug naar Zaandam. En toen was het voor mij ook ineens knak. Afgedraaid, op. Niet vreemd na een korte nacht in een vreemd bed, een wekker om half zeven en een hele dag in het Engels communiceren. Dus ‘s avonds maar een vroeg slaapmutsje en op tijd naar bed. Soms moet ik erkennen dat ik geen twintig meer ben.
