Mark heeft Sandra ontmoet

Wat eraan vooraf ging
Mark, een moordgoser
Mark ontmoet Sandra

Pff, ik geef het onmiddellijk toe. Ik ben blij dat ik weer buiten sta, dat had niet veel langer moeten duren. Het was een benauwd uurtje, daar in het souterrain. Niet echt prettig om op je buik op de koude stenen vloer te liggen met dat gevaarlijke mens schrijlings op je rug, porrend met de punt van een stiletto in je nek! En ik maar kletsen, ik kreeg de blaren op mijn tong. Maar uiteindelijk lijkt het dat we tot een deal gekomen zijn. Dat wil zeggen, dat denkt Sandra, zelf ben ik nog niet zover. Een overeenkomst op geweldadige manier afdwingen gaat er bij mij niet in. Het basisprincipe, samenwerken, vind ik prima. Maar moorden om het moorden? Geen denken aan. De slachtoffers, Sandra noemde het steevast objecten, had ze ontdaan van iedere relatie tot de mens. En dat druist in tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid. Je kunt niet dat, wat je is aangedaan, afdoen door de wereld te haten, ik zie dat genuanceerder. Straf degenen die het toekomt! Op dit punt zitten we duidelijk met een verschil van mening en ik wil dat eerst uitpraten. Met het mes op de keel lukt dat niet, ik moet bij onze volgende ontmoeting zorgen dat we op gelijk niveau zitten!

Lekker mokkel, dat wel, ze ziet er goed uit. Ik wil haar best nog eens terugzien en dan meer dan dat. Maar dat terzijde, ik moet voorlopig helder blijven denken, zaken gaan voor het meisje. En ik wil mijn school eerst afmaken en de noodzakelijke studie Rechten gaan oppakken. Want voor mijn toekomstplannen heb ik een gedegen kennis van het recht nodig, je moet immers weten wat je gaat omzeilen! Een tussendoortje, Frank bijvoorbeeld, prima, maar het mag mijn uiteindelijke planning niet in de weg staan. Als ik wil dat mijn tijd nog wel komt, en dat wil ik, dan moet ik nu investeren in de toekomst.

Mijn besluit staat vast. Ik geef Frank als speeltje aan Sandra maar wil wel zelf meegenieten. Frank zal weten dat hij mij niet zomaar mag negeren. Dat ik er geen waardering voor heb dat ik mijn goedbedoelde toenadering met chagrijn beantwoord krijg. Wie zo nonchalant met mijn kameraadschap omgaat verdient het te sterven. En op die manier stel ik Sandra tevreden en kan ik haar mijn wijze van werken laten zien. Ze zal dan inzien dat een slachtoffer dat weet dat hij zijn welverdiende straf krijgt veel dankbaarder is dan een willekeurig gekozen object. Ik hoop dat het haar zal overtuigen voortaan op mijn condities aan de slag te gaan. En lukt dat niet dan zal ik onze prille verbintenis moeten verbreken, goedschiks of kwaadschiks. Ik ga plan B dus maar vast voorbereiden!

En hier gaat het verder.

6 Comments

Laat een reactie achter bij Dina-AnnaReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.