Mark, nog maar eens Sandra

Wat eraan vooraf ging
Mark, een moordgoser
Mark ontmoet Sandra
Mark heeft Sandra ontmoet
Dat was nog verdomd lastig, Frank meekrijgen naar dat lege pakhuis. Maar uiteindelijk lukte het, natuurlijk was hij nieuwsgierig. Eerst geloofde hij mijn verhaal niet en bovendien begreep hij niet waarom ik juist hem mee wilde hebben. Maar nu is het zover, samen fietsen we van school naar de Van Zantenstraat en zetten we onze fietsen tegen de muur van het pakhuis. We gaan, als we weten dat we niet gezien worden, snel het pand in en gooien onze schooltassen in het halletje bij de voordeur. Ik ga Frank voor naar het souterrain en roep naar Sandra dat we eraan komen. Geen reactie. Shit, is ze er niet? Of houdt ze zich stil? Ik heb geen zin in een tweede onverhoedse aanval van die griet dus laat ik Frank voorgaan. Ze is er niet! Nou ja, dan zit er niets anders op dan dat ik alleen de klus klaar. Gelukkig had ik tevoren met die mogelijkheid rekening gehouden.

Ik bied Frank mijn flesje water aan, de spanning is van zijn gezicht te lezen. Normaal natuurlijk, het is ook een behoorlijk lugubere omgeving en de stank kan hem niet ontgaan zijn. Gretig neemt hij een slok en gaat naast me op de koude vloer zitten. Niet lang, het gekozen gif werkt snel. Het is niet dodelijk maar zal hem tijdelijk verlammen, precies wat ik nodig heb. Frank valt om en in zijn val draai ik ‘m op zijn rug. Dat scheelt straks een hoop gesjouw! Hij kijkt me verbaasd, verward aan? Wat gebeurt er met me? lijken zijn ogen te zeggen. Maar hij zegt niets, kan ook niet. Nu vind ik dat je gerechtigheid gepaard moet laten gaan met een toelichting, het moet Frank toch duidelijk worden waarom hij zo zal sterven. Ik neem daar rustig de tijd voor en ondertussen slijp ik de bijl die ik eerder had klaargezet. Franks ogen zeggen inmiddels heel andere dingen, doodsangst straalt hij uit. Maar hij blijft verder rustig liggen.

Nu het vonnis is toegelicht kan ik overgaan tot het eigenlijke werk. Ik hef de bijl en laat die met een forse klap op Franks hoofd neerkomen. In een keer dodelijk, goed gedaan, jochie! En juist op dat moment kwam Sandra binnen. Ze begint meteen tegen me te krijsen. “Je zou hem voor mij bewaren! En nu doe je het toch zelf. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, verdomme”. En die durft over vertrouwen te spreken. Ik gooi het waterflesje naar haar toe en zeg dat ze zich rustig moet houden. “Neem een slok en kom naast me zitten, beheers je, jij mag ‘m straks opruimen”. Niet veel later ligt ook Sandra naast me, even verdwaasd uit haar ogen kijkend als Frank eerder deed. Ik kijk op mijn horloge, ben hier al met al toch al bijna een uur. Ik heb meer te doen, morgen een repetitie Grieks, ik moet nog een stuk Homerus voorbereiden. Dan deze keer maar zonder uitleg. En met een forse uithaal doet de bijl voor de tweede keer haar werk. Snel tref ik mijn voorbereidingen en Franks fiets en schooltas leg ik bij de gestraften, vannacht zal het pakhuis in vlammen opgaan.

Eenmaal thuis begin ik direct aan de Ilias, morgen moet ik toch tenminste een acht halen!

en verder