Ik ben doorgaans van het vooruit kijken al weet ik ook dat je van de geschiedenis kunt leren. Eens per jaar maak ik een uitzondering, rond oudejaarsdag blik ik terug op wat het afgelopen jaar bracht.
Natuurlijk vakanties, vakantie is immers core business voor de gepensioneerde. Drie keer een dag of tien, Lanzarote, Meissen en Cyprus. We troffen het zeker de laatste twee vakanties met het weer maar alle drie uitjes waren heerlijk. Dat geldt ook voor de weekendovernachtingen in Winterswijk, Vorden, Beekbergen en Breda.
Van serieuzer aard, ik nam afscheid als voorzitter van de Stichting SWOS. Na twaalf jaar meebesturen moest ik statutair aftreden en dat was goed, zowel voor de stichting als voor mij. In het begin gaf dat wel een leeg gevoel, ik moest wennen aan de vrije tijd en, vooral, aan het gemis aan verantwoordelijkheid. Maar, het weer zat mee, ik heb me nooit echt verveeld. Wat extra kilometers op de fiets, wat vaker een boek, een museumbezoek. En ik schreef weer een levensboek en ben samen met Theo en Betty op zoek naar het verzetsverleden van mijn oom Henk. Snuffelen in archieven, voor mij nieuw en onverwacht interessant.
Arjan en Éadaoin kochten een huis in Zaandam en gingen een geregistreerd partnerschap aan. We vierden het als een bruiloft, gezellig ook met haar Ierse ouders erbij. Ivo en Ellen hebben hun draai in Nieuwegein gevonden, Rolan gaat inmiddels naar school, ‘ik ben al vier,opa’.
Met de gezondheid gaat het goed, de bestaande gebreken zijn niet verslechterd, er zijn er geen nieuwe bijgekomen. Hoewel eentje dan toch, deze zomer had ik ineens een waas voor het rechteroog, ik moest met een nog redelijk oog verder. Een staaroperatie was noodzakelijk en hielp al is het niet helemaal goed gegaan volgens mij. Ik ging van -2.75 naar -5 terwijl ik een verbetering had mogen verwachten. Misschien is een operatie ook wel nuttig voor de gemeente Krimpenerwaard met haar wazig vrijwilligersbeleid.
Maar het werd toch vooral het jaar van Filipus, onze kleinzoon Filip. Het manneke onderging in zijn eerste levensjaar tot twee maal toe een forse operatie, iets wat natuurlijk op zijn ouders maar ook op ons, grootouders, een zware wissel trok. Onvoorstelbaar hoe sterk hij hier uitgekomen is. De opgelopen achterstand heeft hij weer ingehaald, het is een levendig vrolijk ventje. Gelukkig maar.
En dan nu weer de blik vooruit, met frisse moed aan 2019 beginnen.
