Met plezier kijk ik naar de slimste mens. Maar er zitten wat elementen in die ik wat minder vind. Het gebrek aan variatie in de teksten van Filip Freriks, bijvoorbeeld. En het applaus voor jezelf.
Misschien ligt het aan mij maar het heeft er toch ook wel alle schijn van dat veel deelnemers zich genereren. Bij iedere ronde wordt de tussenstand genoemd, gevolgd door applaus van het klapvee, maar ook de deelnemers applaudisseren. De speler die op dat moment de leiding heeft komt prominent in beeld en klapt met een blik van ‘moet dat nou?’. Ja, kennelijk, net als de teksten van Freriks is ook de cameraregie behoorlijk strak vastgelegd.
