Eerder schreef ik hoe de laatste maanden van mijn moeder van invloed waren op mijn beleving van het afgelopen jaar. Maar er is natuurlijk meer te vermelden.
De eerste weken en gingen we nog in een lockdown maar al snel werden de regels versoepeld. We konden weer voorzichtig terug naar normaal. Voor mij heeft het lang geduurd voor ik weer durfde. Zo zijn we pas begin deze maand voor het eerst na corona naar de Goudse Schouwburg geweest. Wel eerder hier naar het Artotheater en een keer naar Concordia in Haastrecht in het najaar. Die laatste leverde José toch weer een coronabesmetting op. En niet alleen haar, we hoorden het van diverse kanten, bezoekers aan hetzelfde optreden die een weekje huisarrest kregen.
Dat optreden in het Artotheater had nog een vermeldingswaardige oorsprong. In februari zag ik een oproep op Facebook, de plaatselijke toneelvereniging zocht in verband met onverwacht uitvallen van een der acteurs een oudere man die de vrijkomende rol voor zijn rekening wilde nemen. Ik was wel toe aan een uitdaging en meldde me aan. Achteraf moest de hele voorstelling naar het najaar verschoven worden en kon de vereniging het zonder mij af. Uit pure nieuwsgierigheid zijn we naar de voorstelling gaan kijken, ik moet toch weten wat ik gemist had.
Door de contacten met de toneelclub werd ik gewezen op een evenement in Gouda, Zotte Zaterdag. Als ik dan toch zo nodig een keertje toneel wilde spelen moest ik me daar maar eens voor opgeven. En zo liep ik op een mooie zaterdag in oktober in de St Janskerk in een middeleeuwse pij rond. Een leuke ervaring.
Begin dit jaar rondde ik de interviews af voor het levensboek waar ik in 2019 al aan begonnen was. En deze zomer ging het boek naar de drukker. Zowel de geportretteerde als ik zijn tevreden met het resultaat.
Nadat we de geplande vakantie eind maart aan de Costa del Sol moesten annuleren hebben we wel een paar korte vakanties gehad. Zo fietsten we wat dagen rond Slochteren, een weekje in de Belgische Kempen en een week op Ameland. We hebben toch wel weer heel wat fietskilometers kunnen bijschrijven, het was vaak heerlijk weer. Bijna altijd dan, het familieuitje, happen en trappen rond Nunspeet viel letterlijk in het water. De dag ervoor en de dag erna hebben we wel in stralend weer zo’n veertig, vijftig kilometer kunnen genieten.
In november gaf ik op de school van onze kleinkinderen drie tekenworkshops. Een heel leuke ervaring die straks in januari herhaald gaat worden.
En verder kabbelt het leven rustig door. Het vaste ritme, eens in de week de kleinzonen van school halen, twee keer in de week een uurtje naar de sportschool, zo goed als dagelijks een wandeling van minimaal vier kilometer, alle dagen een blogje en regelmatig een tekening of schilderij. Allemaal dingen die ik met plezier doe.
Met dit blog sluit ik het vierluik terugblikken op 2022. Vanaf nu is de blik weer gericht op de toekomst. Eerder verscheen:
