Het begon met de verkoop van een tekening van Vlaming Rubens. Die hing in een appartement in New York, ergens in een gang bij een zus van Beatrix. Niemand die de prent ooit zag. Ze wilde hem op een veiling verkopen en de wereld was te klein, hoe durfde zo iets belangrijks voor onze Nederlandse cultuur te verpatsen?
Daarna kochten ‘we’ voor heel veel geld een paar Rembrandts terug, Maarten en Oopje, de Vaandeldrager. Zo beschermen we ons erfgoed.
En er is meer dus moeten er regels komen om ervoor te zorgen dat kunst van ‘ons’ blijft. Zodat we het kunnen zien als we dat willen.
Onze musea hebben overvolle depots vol belangrijke cultuurvormen. Onzichtbaar opgeslagen, een enkel stuk wordt voor even afgestoft en getoond. Allemaal kunst die tot ons onvervangbaar erfgoed hoort.
Ondertussen hebben ‘we’ verdomd weinig aandacht voor de hedendaagse cultuuruitingen. Linkse hobby’s die alleen maar geld kosten. Mensen die werken aan het erfgoed van morgen moeten hun hand ophouden voor een schamele boterham.
En nu is er dus een advies om beter op ons erfgoed te passen. Niets zonder toestemming verkopen bij een geschatte waarde van boven de zeveneneenhalve ton, geld beschikbaar stellen voor belangrijke aankopen en, niet onbelangrijk, een gunstige fiscale regeling voor de allerrijksten die willen beleggen in een stukje erfgoed.
Leve de vooruitgang!
De foto haalde ik uit de NRC van vandaag.
