De ijzeren eeuw

Met veel plezier volg ik de docuserie De ijzeren eeuw op televisie. Meestal via uitzending gemist , het heeft geen haast, het is immers geschiedenis. De vlotte manier van presenteren van Hans Goedkoop, de wijze waarop de geschiedenis vanuit verschillende standpunten wordt belicht, de gekozen onderwerpen die samen laten zien hoe Nederland zich in de negentiende eeuw ontwikkelt. In eerdere afleveringen het herstel vanuit het bankroet in het begin van die eeuw, de financiering van grote ontwikkelingsprojecten als de eerste spoorlijnen. De ideële gedachten achter de ‘heropvoeding’ van de armen met als exponent de bouw van Veenhuizen als opvang van zwervers en daklozen. De coöperaties in de aardappelmeel, de grote mannen achter de ontwikkeling van Rotterdam tot wereldhaven van formaat en gisteravond de  industriële revolutie  in Twente (textiel en machines) met als logisch gevolg de opkomst van het socialisme. Voor volgende week staat de wetenschap op het programma. Kortom, veel aspecten worden belicht.
Kennen van de geschiedenis geeft inzicht in de huidige tijd. L’histoire se répète, de geschiedenis herhaalt zich, is niet zomaar een kreet. Niet dat de herhaling letterlijk te nemen is maar mutatis mutandis zie je steeds dezelfde patronen.