De stadsgids

“Goh, opa, wat een hoop oude mensen zijn hier.”
“Ja jongen, allemaal ooms en tantes van je pappa en mama.”
“En wat komen die hier allemaal doen, opa?”
“Die komen jou bewonderen en pappa en mama feliciteren met je geboorte.”
“En moet ik dan nog wat doen, opa? Of alleen mijn fles leegdrinken, mijn luier vol poepen en in mijn wagen verder slapen?”
“Natuurlijk, Rolan, meer verwachten we nog niet van je, en daarna gaat opa die oude mensen wel even moe maken.”

Op verzoek van de andere opa ben ik, met in mijn gevolg een kleine twintig man, begonnen aan een stadswandeling in de mooie Zilverstad. Ik heb wat markante plekken laten zien en wat verhalen verteld. We trokken langs de stadsgrachten, zagen een stukje oude muur, een enorme kogel in een van de muren van de Grote Kerk en het middeleeuwse Stadhuis waar Rolans pappa en mama getrouwd zijn. We liepen langs het Springerpark en ik vertelde van Albrecht Beijling, Olivier van Noort, Marrigje Ariëns, de laatste heks die in Holland op de brandstapel terecht kwam. Ik toonde ze de tweede deuren bij de panden aan de Oude Haven, deuren die voor de leverancier waren maar ook om de maîtresse stiekem binnen te laten. Ik vertelde hen over het waarom van de zilveren bloemenschalen die de haven bij festiviteiten sieren en wat er dezer dagen gaande is. Kortom, het werd een wandeling door Schoonhoven en haar geschiedenis. Je kunt je voorstellen dat ik na afloop wel aan een groot glas tripel toe was. En ook mijn gevolg had wel trek in een lunch. Dus besloten we de rondleiding met een zonnige hap op het terras van Lekzicht. Mijn toehoorders genoten van het scheepvaartverkeer, iets dat voor ons heel gewoon is. En ik? Ik genoot ook, ik was even de Schoonhovense stadsgids geweest!