Collegablogger Rob woont in de Bijlmer, wat multicultureler dan hier in de Krimpenerwaard. Onlangs schreef hij een verhaal over de manier van groeten, zo hier en daar in de wereld. Een leuk verhaal dat hier te lezen is.
Ik reageerde met de opmerking dat mijn eigen manier van groeten al niet meer in een paar woorden te beschrijven is. Dat het varieert van een zwaai tot een innige omhelzing, afhankelijk van de ontvanger, de omstandigheden, de gelegenheid.
De boks of high five voor de kleinzonen is net zo waardevol als de kus aan de schoondochters.
De knuffel bij een condoleance is een andere dan bij de felicitatie op een verjaardag. De zwaai naar een bekende die aan de overkant van de straat voorbij fietst is een andere dan die naar een kind dat voor maanden naar het buitenland gaat.
De nachtzoen voor mijn vrouw heeft een andere waarde dan de vluchtige kus als ik voor een paar uur weg ben.
Zo zal het ook in andere culturen zijn. Manieren zijn maar manieren, het gaat om de intentie.
Mooi blog!
Goed dat je de intentie benoemd.
Mijn opsomming is vooral welk gebaar gebruikt wordt.
Al is met het juiste oog ook de intentie bij mijn beschreven begroetingen te zien.
Vriendelijke groet,
Zelfde ingang, andere afslag