Een goed boek

Met mijn wijsvingers druk ik mijn oren dicht, er komt nog nauwelijks geluid binnen. Dat is dan ook de bedoeling, ik wil me volledig concentreren op het boek dat ik aan het lezen ben. De luizenmoeder op de achtergrond leidt dan teveel af.

Het boek dat ik lees vraagt mijn volledige aandacht. Het verhaal is complex, de zinnen lang maar melodieus geschreven. De beschrijvingen zijn prachtig maar lastig, het verhaal speelt zich af in een andere tijd, een andere, onbekende cultuur. De stad is mij onbekend maar wordt bekend geacht. Ik verdwaal.

Ik verdwaal in de stad, ik dwaal door het labyrint van woorden, ik probeer geen afslag te missen. Ik maak me een beeld van de beschreven karakters, tracht de verhoudingen te plaatsen. Maar de schrijver wil het anders. Hij zoekt de wegen om zijn lezer op het verkeerde been te zetten. Hij houdt informatie achter of voegt die op het laatste moment toe. Daardoor krijgen personen een andere, onvermoede rol, worden relaties overhoop gehaald.

Maar het boeit, blijft boeien. Ik accepteer de uitstapjes, de twists. Ik geniet met de vingers in de oren.