De spin 2

 

Vervolg op blog van gisteren

Het is al middernacht geweest als Joke thuiskomt van haar avonddienst.

Normaliter ligt Pieter dan al in bed maar ze treft hem nog op de bank. Hij staart wezenloos voor zich uit, lijkt zich niet bewust van haar aanwezigheid.

“Wat is er met jou aan de hand?” Zo kent ze haar held niet. “Is er iets mis gegaan bij de prijsuitreiking?”

Ze heeft niet de indruk dat de vraag tot hem doordringt. Bezorgd slaat ze een arm om haar heen.

“Een sp sp spin”, het komt er stotterend uit, “in dddde keukekeuken.”

Joke begrijpt het niet, het is toch alweer heel wat jaren geleden dat hij die fobie was kwijtgeraakt.

“Stil maar, ik stuur hem wel naar buiten.” Ze ziet het beestje nergens en dweilt de keuken droog. De bloemen schikt ze in de vaas.

Na een onrustige nacht komt het verhaal naar boven. De burgemeester had hem om zijn moed geprezen. “Deze held kent geen angst!” En toen spookte ineens zijn oude fobie weer door zijn hoofd. Die herinnering werd werkelijkheid toen hij het spinnetje zag. Achteraf moet hij erom lachen. Natuurlijk is hij niet bang voor spinnen, niet meer.