Geloochenstraft?

In mijn blog van gisteren maak ik ernstig bezwaar tegen het negeren van mensen die niet opgegroeid zijn met internet of om andere redenen niet met dit fenomeen om kunnen gaan.
‘Ze kunnen het toch leren’, lijkt mijn moeder van 94 te zeggen en ze opent haar facebookaccount. Natuurlijk niet zonder hulp, het zijn haar eerste stappen op het worldwideweb. Ze heeft wel altijd belangstelling getoond voor de ontwikkelingen, ze genoot mee met een skypeverbinding met een kleinkind in het buitenland. We konden zonder uitleg foto’s en filmpjes van onze kleinkinderen laten zien. ‘ Ik hoef niet te begrijpen hoe het werkt, ik weet dat het bestaat’.
Maar zelf eraan meedoen was eigenlijk een stap te ver. Tot voor kort dan. En nu zit ze ineens op facebook op een tablet die ze van een van ons kreeg. En ze wil ook wel weten hoe ze met een browser om moet gaan al zegt dat woord haar niets. ‘ Maar dan kan ik al die vervolginformatie, kijk op www. enzovoort, ook binnenhalen. En de gemeente wil ook dat we via internet ons laten informeren, en via de huisarts kan ik dan mijn medicijnen bijbestellen’ .
Ik blijf bij mijn stellingname van gisteren, een zwaluw maakt immers nog geen zomer. Maar ik ben wel trots op haar!!