Homo en voetbal

Afgelopen week was er, terecht, de nodige commotie over op de social media. Beroepslomperd Johan Derksen had zich negatief uitgelaten over ‘mietjes’ in het mannenbolwerk voetbal.

Jaren geleden schreef ik hier onderstaand blog over. Er is niets veranderd, kennelijk.

Herman is teammanager. Hij leidt een groep productontwikkelaars en marketeers. Stuk voor stuk mensen met HBO- respectievelijk academisch niveau en allemaal mensen met een behoorlijk eigenwijs karakter. Niets mis mee, daar zijn ze zelfs op geselecteerd, meelopers leveren geen creatieve prestaties. Maar goed, geen makkelijk team ook, om leiding aan te geven, bedoel ik. Maar het gaat Herman prima af. De grote lijnen bewaken, de weg er naartoe vrijlaten. Meedenken zonder al te sturend te zijn. Herman is een prima teamleider, jong nog, en ambitieus.

Herman heeft een seizoenkaart bij FC Utrecht. Hij houdt van voetbal en van zijn cluppie. Geen thuiswedstrijd slaat hij over en bij de belangrijke uitwedstrijden neemt hij de ingewikkelde reisprocedures voor lief, hij gaat mee. In zijn vak is hij een graag geziene gast. Echte voetbalhumor heeft ie en hij leidt, als het even kan de spreekkoren. Naar gelang de tegenstander denderen kreten als kankerjoden, tyfushonden, kutboeren en vuile homo’s van de tribune. Als hij een beetje een creatieve bui heeft maakt hij zelfs voetballiederen die de tegenstander en de scheidsrechter tot onderwerp, liever tot slachtoffer hebben. Teksten als ‘Ali Moussari, je moeder heeft een snor’ en ‘De scheids is een flikker met een hondelul’ zijn van zijn hand. Voor wie een beetje fijnbesnaard is nou niet bepaald iets verhevens. Maar Herman wordt om dit gedrag geroemd, in ieder geval in vak M.

Zeker als zijn club het weekend gewonnen heeft is Herman maandagochtend nog niet helemaal los van zijn euforie. Vol trots vertelt hij dan over de wedstrijd en zijn toch altijd weer belangrijke rol daarin. Met zijn nog hese stem zingt hij dan de nieuw bedachte teksten. Er zijn er maar een paar die dat kunnen waarderen. Marijn in ieder geval niet, die zorgt, als het enigszins mogelijk is, dat hij elders in het gebouw een bespreking heeft.

Tot drie jaar terug voetbalde Marijn op hoog niveau. Hij heeft zelfs een aantal jaren eredivisie-ervaring. Hij is nu gestopt, de knieën, totaal versleten. Marijn is een marketingkanjer, geweldig creatief, de beste die je je denken kan. Hij ligt niet alleen daarom goed in de groep, het is gewoon een geweldige vent. Marijn heeft een vriend, ze wonen samen. Nu ook drie jaar, toen hij nog voetbalde durfde hij niet voor zijn geaardheid uit te komen. Bang als hij was dat het zijn sportcarriere zou schaden. Op feestjes van de vereniging kwam hij met een ‘geleende’ vriendin. Homo’s passen niet in de voetbalwereld!

Herman is een doorsnee voetbalsupporter. Ik maakte hem fan van FC Utrecht maar je mag daar iedere andere club van maken. Ze hebben allemaal hun Hermannen, goed opgeleide, keurige, hardwerkende mannen die het voetbal als uitlaatklep hebben.