IJzel

Code oranje, rood, paars, noordoost Nederland is er de afgelopen dagen mee beziggeweest. Ellende en plezier, om het kort amen te vatten. Het weer is normaal al een factor van belang in onze gesprekken maar met de waarschuwende code overheerst het alles. Verslaggevers reizen naar de rampgebieden, social media tonen aan dat de bevolking daar volledig geïsoleerd is. Stroomdraden dansen storingen, openbaar vervoer is gestrand, openbaar leven lamgelegd. De rechtbank is gesloten, kinderen hebben ijsvrij, die ene dappere marktkoopman die zijn kraam heeft opgezet kijkt verveeld rond, geen collega’s, geen klanten.
De andere kant, de schaatsen zijn uit het vet gehaald, er worden zelfs kortebaanwedstrijden op straat gehouden.

En ik, ik verbaas me. Wat is nieuw? Dat beetje hinder, waar maakt men zich druk over. Voor zover ik me herinner heb ik twee keer in verband met extreme gladheid een vrije dag genomen of thuis gewerkt. Dan was het echt onverantwoord om de weg op te gaan en de weg opgaan naar mijn werk betekende een kleine veertig kilometer dwars door de polder. En ik herinner me dat ik, ik woonde nog in Utrecht, bij eng glad weer op de scooter huiswaarts ging. Het lukte me zonder onderuit te gaan tot ik, vlak voor dee laatste bocht uit moest wijken voor een stel nonnen die midden op de rijweg schuifelden, de stoep was niet gladder. Ik hild mijn machientje niet en viel. De zusters hebben mogeljk wat nieuwe uitdrukkingen geleerd!

1 Comment

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.