Twintig jaar geleden schreven Fluitsma en van Tijn over vijftien miljoen en mensen en duizend meningen, het werd een hit. In die twintig jaar zijn er wat mensen bijgekomen, inmiddels kennen we ongeveer zeventien miljoen Nederlanders. Er zijn ook wat meningen bijgekomen, heel wat. Iedereen lijkt tegenwoordig over alles een mening te moeten hebben en, misschien nog wel erger, te moeten geven. Dat aan die mening in veel gevallen geen of dan toch in ieder geval onvoldoende kennis van zaken ten grondslag ligt is vaak maar al te duidelijk. Duidelijk is ook dat veel mensen dat helemaal niet nodig achten.
Social media lijken daar (mede) debet aan. Er passeert een nieuwsbericht, al dan niet volledig en de meningen vliegen je op Facebook en Twitter om de oren. Maar weinigen vragen zich af of het bericht juist is, weinigen willen weten of het volledig is, weinigen zijn geïnteresseerd in achtergrond of oorzakelijke verbanden. Achterliggend afspraken? Geen idee.
Het zal wel zus of zo zijn lees je door de meningen heen, want als het zus of zo is kan het niet anders dan ….
O jee, nieuwe informatie, kan niet waar zijn, past niet in mijn straatje. Negeren dus anders moet ik mijn mening nog wijzigen ook.
Ach, ook dit is maar een mening!
Ouder wordend wordt ik daarom stiller en stiller.
Of is het de angst om aangesproken te worden op mijn mening ….
Vriendelijke groet,
Ik ben niet bang mijn mening te geven maar gun me wel de tijd hem te vormen en de vraag of ik hem wil delen voor mijzelf te beantwoorden
Ik heb over dit alles …totaal geen mening
Ik gun me de tijd een mening te vormen en dan bedenk ik of en met wie ik hem wil delen
Ik vorm me vaak genoeg een mening over iets maar hoed me er wel voor om die op sociale media te ventileren. Nou ja, meestal ☺
dat zouden meer mensen moeten doen 😉