Afgelopen zaterdag fietsten we langs een korenmolen, ergens tussen Maasbommel en Appeltern. De molenaar, als zo vaak tegenwoordig, stond voor zijn hobby.
Het zijn enthousiaste vertellers, die mannen. Vorig jaar mochten we al de verhalen van zo iemand horen, toen van de poldermolen in Haastrecht.
Zo’n molen is een wonder der techniek, zeker als je de periode in acht neemt waarin die kennis ontstond. Ieder stukje hout of staal heeft zijn eigen naam en functie. En, er blijken ook waar je het als leek niet verwacht bewust gekozen verschillen.
Men maakt onderscheid tussen wind- en watermolens. Maar ook binnen de windmolens vond je aanpassingen die nodig zijn voor het doel waarvoor ze gebouwd zijn. Een korenmolen, een poldermolen, een zaagmolen, de techniek verschilt.
Die vrijwillige molenaars moeten jaren op techniek, geschiedenis en veiligheid studeren voor ze überhaupt alleen de machinerie mogen bedienen. Naar ik begrijp is daarin alleen onderscheid gemaakt tussen water- en windmolens. Als windmolenpark moet je dus alles weten over de wieken, het afvangen, de draaiende gedeeltes. Maar ook over bijvoorbeeld het malen van graan en het verschil daarin voor de bestemming, gaat het naar de bakker of wordt het vervoer, en dan voor kip of koe.
Een leerzaam rondje mag ik wel zeggen!
