Zo’n twee keer per jaar zie ik de nodige oud-collega’s, in het voorjaar die van onze Utrechtse vestiging, met nieuwjaar komen er ook van andere kantoren.
Weliswaar moet er een lijst met aangemelden op de website te vinden zijn, ik zie het altijd wel. Ik kom altijd veel bekenden tegen maar mis er gegarandeerd ook die wel aanwezig waren. Weggaan kost altijd veel tijd.”Hé, was jij er ook!”
Gisteren zelfs een stel dat we pas zagen vlak voor we de parkeergarage uitreden.
Maar met anderen konden we uitgebreid bijpraten onder het genot van een hapje en een drankje.
In de auto, huiswaarts, realiseer ik me dat ik deze en gene dit keer niet gezien heb, ook dat is vaste prik. Waarom is meestal een raadsel, misschien gewoon niet gezien, misschien konden ze gewoon een keertje niet, misschien kunnen ze nooit meer. Wie zal het zeggen?
Andersom kom ik natuurlijk ook mensen tegen die sinds kort voor zo’n feest zijn uitgenodigd, net toegetreden zijn tot het corps der oudgedienden.
