Oude fiets

Vandaag gaat hij weg, mijn oude fiets. Ik heb het niet bijgehouden maar vele duizenden kilometers was hij mijn trouwe maatje, in binnen- en buitenland. Hij had een slechte start, als winkeldochter. Dat zat zo. Jaren terug was ik aan een nieuwe fiets toe en dus kocht ik er een. Een prachtige Batavus van het nieuwste model, toen dan. Maar na een lang mosselweekend in Philipine in Zeeuws Vlaanderen en een paar dagen in Zutphen heb ik afscheid van dat karretje genomen. Niet officieel, wel met tranen. Een fietsendief vond het ook een fraai exemplaar en vanaf een overvolle fietsenstalling op het Zutphense station werd hij als enige meegenomen. Niet verzekerd natuurlijk. De rijwielhandelaar had gelukkig een overjarig model in de aanbieding en die kon ik met flinke korting kopen. En dat stalen ros heb ik nu, na een midweek in Berlijn, afgedankt en vervangen door een jonger en ranker exemplaar. Inruil had geen zin, het oude beestje rammelt aan alle kant.

Nu moet je weten dat onze oudste zoon in de hoofdstad woont en dat daar het stelen van tweewielers een bloeiend bedrijf is. Hij is er nogal eens een kwijt. Geen dure fietsen, hij kijkt wel uit. En dus ga ik mijn trouwe metgezel vanmiddag afleveren in Amsterdam. We rijden eerst nog even een rondje, waarschijnlijk ten noorden van de stad en bezorgen hem dan netjes in de Spaarndammerbuurt. Hoe het de fiets verder vergaat? Wie zal het zeggen?