Alweer heel wat jaartjes ga ik wekelijks twee maal naar Nippon, op de vrijdag sport ik daar in groepsverband, de maandagochtend werk ik mijn eigen programma af. Ik heb dat vaste ritme nodig anders verslof ik het en blijft er weinig van die noodzakelijke lichaamsbeweging over.
Verzuimen? In vakanties en een hoogst enkele keer dat het echt niet anders kan. Als ik een begrafenis heb, zeg maar. Of, inderdaad, eens per jaar op vrijdag omdat ik dan in de lintjesregen sta. Het leven is nu eenmaal prioriteiten stellen!
Afgelopen vrijdag hebben we collectief gemist, gesloten wegens verbouwing. Die verbouwing was al geruime tijd aan de gang maar nu naderde het einde en was het meer de verhuizing dan bouwactiviteiten.
Maandagochtend meldde ik me, als gebruikelijk, kleedde me om en ging naar de eerste verdieping. De zaal waar ik de nodige oefeningen doe was onherkenbaar. Wat er stond, ik had er niets mee. Nee hoor, geen verrassing, ik wist wel ongeveer wat ons te wachten stond.
Naar het aangebouwde gedeelte, daar moest ik zijn. Wat een ruimte! Het was natuurlijk wel een zoektocht naar de toestellen die ik in mijn programma heb staan. Ach, dat went snel genoeg. Ik hoop er in ieder geval nog jaren gebruik van te kunnen maken.
