Ik heb vanochtend nog even op mijn dak gezeten. Het was me een drukte. Op die hoogte kom je ze tegen, de zwevende kiezer. Niet te verwarren met de zweverige kiezer, die staat alleen maar niet met beide benen op de grond. De zwevende dus. Die kiezer die uit alle publicaties, peilingen, stemwijzers, televisiedebatten en wat dies meer zij zichzelf niet ergens herkent. De kiezer die denkt dat er überhaupt een partij is die op al zijn of haar ideeën het juiste antwoord weet. Ik heb hen uitgelegd dat ze uniek zijn en daarom nergens huns gelijke vinden. Hen verteld dat ze zich meer moeten richten op de gedachten die ten grondslag liggen aan de programma’s dan aan de programma’s zelf. Hen getoond dat er in Nederland alleen maar na coalitievorming gereageerd wordt en dat het dus maar zeer de vraag is hoe onderhandelingen uitpakken. Kortom, ik heb ze een landingsplaats gewezen.
Nee, ik ben niet uit mijn dak gegaan, daar was geen reden voor.
laten we er het beste van hopen.
ik ben in ieder geval op tijd geland en heb weloverwogen een keuze gemaakt, of het de goede was? dat wachten we maar af….
tja, dat weet je nooit van te voren. Met wie gaan z in zee, wordt het oppositie? Dat soort dingen
ik heb gebruik gemaakt van mijn recht, zie dat als een verplichting.
echt helemaal leuk Dank voor de opkikkert
geluk is ook een blije reactie van een tevreden lezer. Ik heb net mijn WOT37 geschreven 😉