Van onschatbare waarde, maar dan moet het wel een echte Jan Lievens zijn. En dat bleek toch wel een brug te ver. Zeventiende eeuws, dat kennelijk wel. De verkoper houdt vast aan de prijs voor een Lievens, hij kan het schilderij weer mee naar huis nemen. En dan natuurlijk met het advies er een deskundige taxatie op te laten maken.
Dan verging het de verkoper van tien zeefdrukken van Warhol, tien Marilyn Monroe’s beter. Niet de originele eerste druk, wel een prachtige kleurrijke serie. Gevonden in Tongeren, op de zondagochtendmarkt. Niet dat hij het gevraagde kreeg maar toch beduidend meer dan hij ervoor betaald had.
Een aantal jaren geleden schilderde ik ons gezin inclusief mezelf in de stijl van Andy Warhol. Dat was ingegeven door een workshop in het Grachtenatelier in Utrecht, Bij dit blogje een van die portretten.
Terzijde, in de maand mei worden de dagen anderhalf uur langer.
Ik denk dat ik het aanbod van Ilse had aangenomen om contact te leggen met al die mensen die het schilderij konden taxeren. Dan kun je daarna altijd nog onderhandelen over de prijs.
Bizar om te zien hoeveel mensen vasthouden aan een prijs en soms deals op 100 euro laten afketsen.
Dat aanbod van Ilse kan natuurlijk buiten beeld alsnog opgepakt worden. Dat of iets dergelijks is in ieder geval noodzakelijk