“Ik denk dat je nu wel lang genoeg dwars gelegen hebt, Pieter.”
“Vind je, Geert? Ik moet toch geloofwaardig overkomen naar al die kiezers van me.”
“Dat begrijp ik, Pieter, maar we moeten verder, dit is wat het volk wil.”
“Jouw stemmers, ja. Maar ik twijfel, Geert. Je moet me wat bieden.”
“Die eeuwige twijfel van je, regeren is knopen doorhakken, dat snap je toch?”
“Maar heb je daarvoor wel de goede mensen, Geert? Ik zie geen potentiële ministers in jouw fractie.”
“Weer die twijfel, Pieter, je moet me gewoon vertrouwen. Als al die kiezers dat kunnen dan moet dat toch ook voor jou mogelijk zijn. Zelfs de VVD is grotendeels om.”
“Ik weet het niet, Geert, laten we het maar proberen, we zien wel waar het schip strandt.”
Ik stel me voor dat dat gesprek gisteren zo ongeveer gegaan zal zijn. En dat het niets oplost.
Instemmende groet,