Valse start

Gelukkig hoeven de schoenen niet uit en zelfs de broekriem mag blijven zitten. De zakken moeten nog wel leeg, de inhoud doen we in een grote platte witte bak samen met de e-readers en onze tablets. Dat laatste was niet de bedoeling, elektronica moet in een aparte bak. De man van security hevelt het een en ander over en de bakken worden op de lopende band gezet, Zelf moeten we in een poort gaan staan, handen omhoog. Ik onderdruk de neiging die laatste twee woorden ook uit te spreken. Grapjes maak je niet tijdens dit soort veiligheidsprocedures. Vanzelfsprekend komen we door de controle, we hebben zoals bijna alle passanten geen kwaad in de zin. Aan het eind van de sluis pakken we onze bakken en vullen we rugzak en broekzakken.
‘Heb jij mijn portemonnee, de rest heb ik wel?’ Geen portemonnee, terug naar de balie.
‘ Ik mis mijn portemonnee, een zwarte herenportemonnee, klassiek model.’
Voor de zekerheid gaan onze spullen nog en keer door de scan, het muntgeld kan de aanwezigheid van de portemonnee verraden. José vraagt, terecht, of de beurs niet eerder gerold kan zijn maar ik moet dat ontkennen. Ik zou dan bij het legen der zakken al alarm geslagen hebben. Mijn portemonnee zit altijd in mijn kontzak, dat kan niet missen! De chef beveiliging wordt erbij gehaald en die regelt via iemand van Schiphol dat de beelden van de beveiligingscamera worden teruggekeken. We wachten op de uitslag wanneer een van de beveiligers de beurs ineens ziet liggen, achter een voor publiek niet toegankelijk scherm op de grond. Op de een of andere manier moet hij uit de bak gevallen zijn, mogelijk per ongeluk en ongezien verder geschopt. Geen kwaad woord over het securityteam, we zijn bijzonder netjes geholpen! Enfin, eind goed, al goed!
Bijkomend voordeel, het grootste deel van die altijd te lange wachttijd is gepasseerd, we hebben amper tijd voor een kopje koffie bij de Starbucks. Onze vakantie kan beginnen!