Verrassing, hiep, hiep, hiep hoera

Tweede Kerstdag, Ivo en Ellen komen eten, Arjan verwachten we via skype even te spreken. Wij hebben de cadeaus bij de kerstboom gezet, Ellen zet er voor ons iets bij, samen delen. Aan de vorm te oordelen is het een tablet chocolade, hopelijk puur dan, of een boekje. Het laatste dus, en wat voor een boek! Want daar gaat het helemaal niet om, het is de mededeling dat ze zwanger is, of, zoals ze tegenwoordig zeggen, ze zwanger zijn. Wij lieten vroeger de draagtijd aan de vrouw over, nu doen ze het samen. Tijden veranderen!

Wat een geweldig leuke verrassing, we worden dus oma en opa. Nog wel een half jaartje wachten maar dat is zo voorbij. Of we het voorlopig niet verder willen vertellen, ze willen zelf bij de nodige familie en vrienden het heuglijk feit melden. Logisch, natuurlijk, we houden onze mond. Maar oh, wat is dat moeilijk! Zeker als je al per sms, mail en zo de felicitaties binnen krijgt van mensen die het via via ter ore is gekomen. Maar we zijn weer een maand verder, Ellen zet het inmiddels op haar eigen Facebookpagina. Dus nu hardop een vreugdekreet!

Hoera, we krijgen ons eerste kleinkind!

(een enkeling heeft dit bericht eerder gezien, ik heb het daarna op verzoek even weggehaald)