‘Het onderwerp in ons radioprogramma van vandaag is de vraag of pepernoten ‘nu al verkrijgbaar moeten zijn in de supermarkt’, de presentator draait geroutineerd zijn dagelijks inleiding af.
‘Op onze facebookpagina kunt u kiezen uit de volgende drie mogelijkheden:
- nee, pepernoten mogen pas na de herfstvakantie in de schappen liggen;
- ja hoor, van mij mogen ze er het hele jaar liggen, heerlijk;
- ik hou niet van pepernoten.
De stemmen tussen optie één en twee gaan ongeveer gelijk op tot nu toe. Vanaf nu kunt u ook telefonisch uw mening geven via 0800-9876, ik zet de lijnen nu open. We beginnen met een plaatje van Nick en Simon.’
Na twee muzieknummers komen de eerste bellers binnen in het programma.
Mevrouw Obies uit Heerhugowaard:’Heerlijk, die pepernoten en ik ben ook gek op speculaas en marsepein, maar ik word eigenlijk te dik van al dat gesnoep.’
Programmamaker: ‘Dus u stemt voor optie 1, pas na de herfstvakantie?’
Mevrouw Obies’: ‘Ben je gek joh, van mij mogen ze het hele jaar te koop zijn.’
Programmamaker: ‘Okay, ik noteer optie één. Wie heb ik nu aan de lijn?’
Meneer Kerst uit Hazerswoude: ‘Je kunt nu al kerstballen kopen, dus waarom geen pepernoten?
Programmamaker: ‘Voor u dus optie twee?
Meneer Kerst: ‘Getver, nee hoor, ik hou helemaal niet van pepernoten.’
En zo kabbelt het programma door, plaatje, een paar bellers met argumenten van hoog niveau, plaatje. Twee uur lang, nou ja, de laatste vijf minuten komt er een expert op het onderwerp aan het woord. Hij vertelt uitgebreid wat het verschil is tussen pepernoten en kruidnootjes en dat de pepernoot tot zijn verdriet het aflegt tegen die nootjes met speculaaskruiden. Hij toont daarmee aan dat waarschijnlijk het merendeel van de kiezers op optie drie de verkeerde versnapering voor ogen hadden, althans daar komt zijn betoog op neer. Want in feite toont hij helemaal niets aan.
Radio twee kent alle werkdagen zo’n volkspeiling waaraan dan serieuze conclusies worden verbonden. Honderden mensen stemmen op Internet mee, bellers genoeg om de presentator een rustige twee uur te bezorgen, laat die ander maar kletsen. Ik kies, als ik het voor het zeggen heb, voor de uitknop of draai een cd-tje. Helaas heb ik het niet altijd voor het zeggen.
Onder het strijken is het wel aangenaam vermaak…
ik moet dan dus op andere tijden gaan strijken?
ik weet dat Trudy gelijk heeft, als je eenzaam bent, of allenig je ding doet, geven dit soort programmas een gevoel van verbinding, erbij horen. jij en ik kunnen er een mening of zelfs een oordeel over hebben… en ja, t zijn vage onderwerpen met nog vagere vconclusies, zoiets als muzak in winkelcentra… geen kieteling voor het brein noch voor het hart – IMHO
wat mij betreft gaat het helemaal nergens over.
Strijk jij überhaupt wel eens???
zal ik bescheiden ja zeggen of toegeven dat ook deze kwaliteit van mij volledig uitgebuit wordt?