Wat worden we toch knap!

Begon het met die sportverslaggever? Die ene die altijd wist te duiden wat er door het hoofd van die sporter omging, weet je nog? En toen de collega’s  van hem die dat dan ook moesten weten en dus wisten.
‘Ik had die andere hoek moeten kiezen’ schiet er nu door zijn hoofd. Het had natuurlijk ook kunnen zijn ‘ Gadver, ik kreeg hem verkeerd op de schoen’  of ‘ ik zal zo wel gewisseld worden’. Maar nee, de sportverslaggever zei dat hij de andere hoek had moeten kiezen, dan is het toch zo!
Is het belangrijk? Welnee, wat maakt het nu uit wat een sporter in een moment van emotie denkt?
Nou, voor die sportverslaggever wel, die laat zien dat hij precies weet wat er in de sporter omgaat. En de argeloze volger? Die volgt, waarom ook niet.
Het verschijnsel is allang uit de sportverslaggeving overgeslagen. De reporter geeft zonder daarnaar gevraagd te hebben de achtergrond van de gedachte weer, in ieder geval dan wat hij dacht dat dat het wel geweest kan zijn. En de reporter, die zit op de social media, opleiding of geen opleiding in de gewenste vakrichting, die weet precies waar een uitgangspunt vandaan komt. En die ‘reporter’ heeft volgers die hem/ haar blindelings volgen.
En zo nemen we steeds meer aan van wat niet aangenomen moet worden. De mening heeft het feit achterhaald. En die mening wordt vooral bepaald door vooringenomenheid, door vooroordeel. Het blindelings volgen wint het van het gezonde verstand.