Dat is dan vooral een oproep aan mijzelf. Waarom? Wel onder meer naar aanleiding van reacties op mijn blog van gisteren. Ik maak geen keuzes. Mijn stijl van schilderen is divers, niet in een hokje te plaatsen. Mijn keuze van onderwerpen, hetzelfde. Ik lijk met alle winden mee te draaien. En niet alleen met het penseel, ook met de pen, liever, het toetsenbord.
Welnu, ik voel me er wel bij, senang, zo je wilt. Ik pas niet in een hokje, ik geniet van alles, ik kies mijn eigen momenten, mijn eigen uitingen. Ik ga uitdagingen aan, met name mezelf opgelegd. Kan ik dit, durf ik dat?
Breng ik je daardoor in verwarring? Kun je me niet plaatsen? Sorry, neem me zoals ik ben!
Maar, hou me ten goede, dit is geen klacht naar aanleiding van reacties. Ik ben daar altijd blij mee. Dit is vooral een aanmoediging voor mezelf om op het gekozen pad te blijven.
Gisteren zond ik per e-mail een aantal schilderingen, onderwerp tulpen. Er is geen stijl in te ontdekken en ik heb ze stuk voor stuk met plezier gemaakt.
Zo is het maar net, gewoon jezelf blijven 🙂 🙂 🙂
ik kan niet anders 😉
Ik heb er altijd moeite mee mensen in een hokje te plaatsen, meestal klopt het niet, ik houd er dan ook helemaal niet van, blijf maar lekker jezelf hoor.
ik moet wel, ik kan niets anders