‘ Wie heeft mij in deze gevangenis gezet? En waarom? Pas maar op, ik kan nu al uit mezelf gaan staan en voor je het weet klim ik over dit hekwerk heen. Ik laat me niet opsluiten.’
Ik heb hem maar bevrijd en daarna heeft hij ruim een half uur gelezen, het boek van Rupsje Nooitgenoeg, van voor naar achter, van achter naar voor. En, op zijn kop geeft weer een heel ander beeld!
🙂 Geef hem eens ongelijk… maar soms is zo’n park wel een handig ding. Als je wil strijken bijvoorbeeld…
maar ik wil helemaal niet strijken!
Hahaha nee, jij niet… oma’s en opa’s nooit als de kleinkinderen langskomen 🙂
dat is, wat je noemt, een voorrecht