Daar zitten we dan, Rose Marie en ik. We hebben samen zesentwintig schilderijen hangen in de gang en woonkamer. Het is een uur geweest, de Culturele Zondag is officieel van start. De deur staat wagenwijd open, het adres is met roze ballonnen gemarkeerd dus herkenbaar. Het is heerlijk weer en we zitten buiten bij de entree. Op de Oude Haven loopt geen mens. Nu kan het natuurlijk dat veel mensen kiezen voor een fietstocht, ik kan dat begrijpen ook al wordt het waarschijnlijk filerijden over de dijken.
Maar het gaat goed, om drie uur hebben we twintig gasten mogen rondleiden. De reacties zijn leuk al vindt niet iedereen alles even mooi. Logisch toch? De meesten lopen bewust een deel van de route en dan mogen we niet klagen dat ze ook ons aandoen, we liggen toch wat afgezonderd. We mogen wat bekenden verwelkomen maar ook wildvreemden van buiten de stad.
Een paar schilderijen springen eruit als het om positieve reacties gaat. Negatieve reacties krijgen we niet. Wel reageren mensen ook enthousiast over het oude huis, ‘wat woont u hier prachtig’. Tja, ik woon er niet maar ik geef ze wel gelijk.
Uiteindelijk verwelkomen we vijftig bezoekers, we zijn meer dan tevreden. Het was een heerlijke middag die we afgerond hebben met een glaasje op het terras van de Waag. Voor mij natuurlijk een tripel, van Affligem deze keer.
