Op menig brievenbus zie je de nee nee sticker. Nee tegen reclamedrukwerk, nee tegen huisaanhuisbladen.
Ook onze buren hadden er een, tijdelijk om te voorkomen dat de brievenbus overvol zou raken tijdens hun vakantie.
Ze zijn weer terug, de caravan staat even voor de deur, wordt schoongemaakt voor die naar de stalling gaat. De buurvrouw is in de sleurhut aan het poetsen.
Ik sta wat met de buurman te praten wanneer de geschat twaalf, dertien jaar oude bezorger van Het Kontakt mij mijn buurtkrantje overhandigt. Daarna keert hij om. Ik vraag waarom hij de buren niet ook bedient.
‘Die hebben een nee nee sticker’, weet hij uit ervaring.
‘Niet meer’, klinkt het vanuit de caravan. Het joch schrikt en maakt zich snel uit de voeten. Een pratende caravan, dat had hij nog nooit meegemaakt.
De buren mogen ons krantje straks wel hebben.
