Zo ongeveer een keer in de maand spelen we een spelletje samba met een van mijn broers en zijn vrouw. Altijd gezellig al hadden wij, de mannen, deze keer wel alles tegen of, anders bv gezegd, de dames alle geluk van de wereld. Het is hen gegund al moeten ze er geen gewoonte van maken.
Na het achtuurjournaal was het tijd om het oud papier buiten te zetten. Dat wordt vandaag hier opgehaald. We zijn niet de enige, overbuurvrouw Els komt ook met een zware doos aan. Behulpzaam als ik ben neem ik de last van haar over.
Het komt ons op een uitnodiging voor een spelletje te staan. Leuk, om half tien schuiven we aan.
Het werd een spelletje Skip.bo, ik had toevallig die middag tijdens het kaarten voor het eerst iets over gehoord. Maar onder het motto dat een mens nooit te oud is om iets te leren schoven we aan.
Op voorhand nam ik als onervaren speler mijn verlies, ik was immers toch al in een verliezersdip verzeild geraakt. Maar het liep anders, mij eerste spelletje won ik met glans. De volgende ronde heb ik de eer aan een ander gelaten. Ik ben immers geen Rupsje Nooitgenoeg.
