Gewoonte

Mopperend loop ik terug van mijn brievenbus, leeg, geen ochtendkrant vandaag. Inderdaad, ik ben een mens vol vaste gewoontes. Een ervan, mijn krantje bij het ontbijt en, als ik er even de tijd voor heb de dagelijkse puzzel. Even de parate kennis bijwerken en de hersentjes testen op het toepassen van die kennis.

Dat doet me denken aan de slimste mens, ook een van mijn vaste gewoontes. Is het programma weer een paar weken op de buis dan volgen we die vanaf het begin. Een vaste gewoonte en in dit geval in een programma vol vaste gewoontes. Net als bij ander quizjes test ik dan mijn eigen triviale kennis, net als bij de kandidaten zitten daar ook manco’s in, hele onontgonnen gebieden zelfs. Vraag mij niets over films of Netflixprogramma’s, ik heb geen map op mijn persoonlijke harde schijf waar die kennis is opgeslagen. En dan kan ik er net als Maarten van Rossum iets van ‘wie houdt zich met dat soort onzin bezig’ over denken.

Terugkomend fenomeen in de reacties op de social media is dat de verontwaardiging wanneer een van de weinige aspecten waarbij slimheid als instrument wordt ingezet. Termen als vals spelen en onsportief gedrag krijgt de slimmerik, die zich in het finalespel laat terugzakken tot de voor hem of haar meest kansrijke positie, over zich heen. Terwijl het toch niet anders is dan bijvoorbeeld wat de sprinter in een wielerfinale doet, die kiest het tweede wiel, de meest kansrijke positie om te winnen.

Enfin, waar een niet bezorgde krant al niet toe kan leiden!

Ik ga me vandaag nog maar even rustig gedragen. De prednison slaat aan, ik krijg gelukkig al wat meer lucht.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.