Een vooruitzicht

Al een paar dagen word ik geterroriseerd door een hevige verkoudheid. Zo een die alle energie uit je haalt, die je dwingt tot je beperken tot het allernoodzakelijke. En dan nog graag in een zo laag mogelijk tempo. Wanneer ik mijn overuren aan slapen uitbetaald zou krijgen zou ik een leuke vakantie bij elkaar sparen.

De afgelopen drie dagen verloor ik tweeënhalf kilo, daar zakt letterlijk mijn broek van af. Tijd voor een extra gaatje in de riem. En ook de wangen zijn iets aan het zakken.

Gisteravond stelde ik de klim naar boven zolang mogelijk uit uit angst te vroeg wakker te worden. Onnodig, ik pak nog steeds mijn overuren.

Na het tandenpoetsen slofte ik de badkamer uit. Niet dat ik het opzocht maar ik kwam mezelf in de spiegel tegen. Ik schrik, zie ik er zo uit over tien, vijftien jaar?

8 Comments

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.