Een kaars, een borrel en mijn e-book. De temperatuur is inmiddels dragelijk. Hier en daar in de tuinen zitten mensen. Rustige gesprekken, vaak niet meer dan een enkel woord.
Af en toe een passerende auto, verderop, over de provinciale weg. Maar vooral stilte, betrekkelijk stilte.
Het gebeurt me niet vaak. Des te meer is het genieten.
Dan, ineens en onaangekondigd een vlucht ganzen gakkend door de donkere hemel. Een trainingsvlucht, de voorbereiding op de grote trek. De V-formatie passeert, het is weer stil.
