Un, deux, trois, voici mon frère François
Quatre, cinq, six, voila ma soeur Alice
Mijn eerste Franse les, zesde klas langere school, groep acht basisschool zeggen we dan nu.
En daarna met gepaste tegenzin nog een paar jaar op de middelbare school rijtjes woorden leren en wat grammatica opdoen. Niet bepaald mijn favoriete vak, dat gold ook voor de andere talen, een echte bèta dus. Zesjes, maximaal, het interesseerde me weinig en werd dan ook niets.
Toch is er wel het nodige blijven hangen van wat ik in die tijd geleerd heb. Die keren dat we in Frankrijk waren heb ik een klein beetje geoefend, deux bières, s’il vous plaît. Ik kan me nog herinneren, de eerste keer in een hotel in Parijs, er was geen zeep en wij hadden die ook niet meegenomen. Maar wat is nu zeep in het Frans? Met handen en voeten uitgelegd in de winkel, “ah, du savon”, dat woord vergeet ik dus nooit meer.
Van de zomer gaan we een weekje fietsen in de Franse Ardennen, langs de Maas. En dus probeer ik wat van die oude lessen terug te halen en wat nieuws bij te leren zodat we bij een onverhoopte lekke achterband niet met een mond vol tanden staan bij een fietsenmaker die geen woord Engels verstaat. Via Duolingo een taalcursusappje binnengehaald en nu iedere dag een kwartiertje. Na een eerste test werd ik al ingeschaald vanaf les 28, en ik moet zeggen, het gaat me redelijk af. Of liever, goed voorlopig, die paar foutjes tot nu toe zijn meer slordigheidjes dan verkeerde interpretaties.
Na zo’n maandje zal mijn woordenschat nog steeds beperkt zijn en ik zal best veel fouten maken. Wat dat betreft geen enkele illusie, maar ik durf het wel weer aan. Enfin, wees eerlijk, die Fransen mogen blij zijn dat ik het probeer.
