Geen touw

Het schiet door mijn hoofd, ik kan er geen touw aan vastknopen. Er gebeurt vandaag helemaal niets behalve dat ik de dagelijkse puzzel in no time oplos. En de laatste drie sudoku’s in mijn puzzelboekje.

Ik begin met een nieuw boek en na een kwartier, twintig minuten duizelt het me, letterlijk. Een verzameling ‘logisch’ die ik niet kan volgen, het is mijn gevoel voor logica niet.

Zonnebril op, zonnebril af, en dat in een tempo dat ik nauwelijks bij kan houden. Helpt een uurtje wandelen?

Onze gemeente had de afgelopen week een ‘coronacluster’, drie besmettingen die kennelijk aan elkaar te koppelen zijn. Deze gemeente telt elf dorpen en ongeveer evenveel buurtschappen, ik kan niets met de informatie.

Een nichtje geeft op fb een tirade over de slordigheid waarmee mensen met het coronavirus omgaan. Terecht, ze zit in de gevarenzone.

Binge watching is ook hier doorgedrongen. De middelste twee uit een serie van zes, de vermoedens zijn er, het wantrouwen overheerst. Nog twee te gaan.

Mijn moeder geeft het stoeltje dat bij haar val, een paar weken terug een rol speelde, weg. Ze is genezen van de verwondingen.

En dan tussendoor nog wat contacten over belangrijker zaken. Aanvullende informatie, de zaken op een rijtje zetten.

Is er wat gebeurd vandaag, eigenlijk niet. Nergens op gefocust, een grote chaos, geen touw aan vast te knopen.

Ik laat deze dag dan ook maar schieten, morgen beter.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.