Het zit er weer op, vier keer 30, 40, 50 kilometer rond Nijmegen. Ik doe het die wandelaars niet na. Ik kijk wel uit, dat kost je een paar schoenen. Maar, petje af, chapeau!
Ik ga liever fietsen. Gisteren ook weer een rondje van dik dertig kilometer. Ik moest op tijd thuis zijn, nog een salade voor het avondeten in elkaar zetten en het eind van de touretappe kijken. Bord op schoot.
‘s Morgens was ik even naar de sportschool geweest. Niet om me in te spannen, rustig aan had de dokter gezegd. Nee, alleen voor een kopje koffie en natuurlijk om te horen dat iedereen me geweldig gemist had. Het was een gezellig uurtje.
Maar goed, terug naar Nijmegen, de Via Gladiola. Een 40.000 wandelaars die een persoonlijke topprestatie leverden. Het is mij een raadsel waarom de Utregter scheldt met agtelukkuh glaadioal.
