Het KNMI belooft een warme dag. De temperatuur kan zelfs oplopen tot boven de dertig graden. Voor de tuinman kennelijk reden de dag vroeg te beginnen. Het is net zeven uur wanneer ik gewekt wordt door het geluid van de snoeimachine. Ik probeer het te negeren, zonder succes.
Om kwart over acht trek ik mijn wandelschoenen aan. Het ochtendprogramma is dan al afgewerkt en het eerste deel van de krant gelezen. Nu kan het nog, een uurtje lopen, straks komt de rest van de krant wel, ergens in een schaduwrijk hoekje.
Het is nog stil op mijn pad. Ik kom geen wandelaars tegen, geen hondenuitlaters ook. Slechts het geritsel van de peppels, het gekwetter van wat meerkoeten, een krassende kraai. Pas op de Opweg wat mensen op de fiets. Een Franse personenauto nadert, een van de achterportieren staat open. Ik oefen mijn frans om de mensen te waarschuwen, niet nodig, mijn handgebaar noopt hen te stoppen en vanzelfsprekend zien ze direct wat het euvel is. Ik krijg een waarderend duimpje en vervolg mijn weg.
Ook op het Vinkenpad is het nog stil. De reiger staat weer op zijn vaste stek te vissen, de mais is weer wat gegroeid sinds mijn vorige passage.
Tegen tienen ben ik weer thuis. Tijd voor de eerste koffie en de dagelijkse puzzel. Het middenwoord is deze keer bijstand.
Ik maak nog een pastasalade en dan ga ik in de ruststand. Kalm aan is vanaf nu het parool.
