Kun je begin november nog van een ouwewijvenzomer, een indian summer spreken? Ik weet het niet maar het weer heeft er alle kenmerken van en dus pakken we de fiets om er even van te genieten. Dat kan doelloos rond pedaleren zijn, we kozen echter voor een doel. Een doelloos doel als het ware, in die zin dat de supermarkt die we in Lopik bezochten hetzelfde assortiment tegen dezelfde prijs heeft in ons eigen Schoonhoven. Na de boodschappen gedaan te hebben fietsten we terug over de Lekdijk. Prachtig en heerlijk!
Eenmaal terug in de Zilverstad besloten we de nieuwste bouwput daar even te bezoeken. De parkeerplaats bij het veer is buiten gebruik, er wordt een nieuw cafetaria gebouwd. En voor er echt aan zo’n klus begonnen wordt doet men steevast enig archeologisch onderzoek. Met resultaat al was dat niet geheel onverwacht. Op oude prenten staat een gebouwtje dat daar in de zeventiende eeuw en misschien wel langer gestaan heeft. En ook weten we dat er een nieuwe veerpoort, wat verder van de rivier gebouwd is.
Zoals gebruikelijk, zeker bij mooi weer, trekt dit soort evenementen de nodige gepensioneerde heren. Er is immers genoeg te zien en te bespreken. Men gist dat het een kruithuisje was maar dat is twijfelachtig, waarom zou je zoiets zo dicht aan de oever van een getijdenrivier zetten? Met nat kruit valt er weinig te schieten.
Iemand oppert dat Hugo de Groot er in zijn boekenkist naartoe gebracht is, slot Loevestein ligt maar een kilometer of twintig zuidelijker, maar ook dat wordt betwijfeld.
‘Zo’n boekenkist kan nooit in zo’n klein huisje’, sprak de oude veerman.
‘Ach’, zegt een ander, ‘wel als die kist leeg is’. Ik geloof het verder wel en rijd huiswaarts. Tijd voor een kopje thee.
Overigens, het lijkt erop dat er resten van de oorspronkelijke buitenpoort gevonden zijn.
