Pannenkoek met gember

Heerlijk die nazomer! Waren we uit Griekenland gevlucht vanwege het onstandvastige weer, hier is het geweldig. De temperatuur mag misschien wat hoger maar in de zon en uit de wind is het prima uit te houden. Voor mij zat de vakantie er maandag al op, José moet vandaag weer echt beginnen dus gisteren was haar laatste vrije dag. We hebben het er nog even van genomen en niet alleen.
‘ Het maakt mij niet uit waar we heengaan, als ik eruit ben is het al geweldig!’  Mijn moeder mag mee voor een ritje en een lunch.
‘ We kunnen naar Rhijnauwen gaan, bij prinses Beatrix een pannenkoek eten is ook een optie. Of toch liever gewoon een lunch op Houtens dorpsplein, zeg het maar’.
‘Nee, niet in Houten, ik vind een ritje altijd leuk, laten we maar naar het bos gaan!’ Ik zet de rollator in de kofferbak en we rijden het dorp uit, richting Lage Vuursche.  Het eerste stukje, over de snelweg, heeft ze nauwelijks aandacht voor de omgeving. De dames kletsen, moeiteloos richt ik mijn aandacht op mijn chauffeurstaak. Praatjes over knoopjes en knoopsgaten boeien me niet. Als we de autoweg verlaten wordt het stiller, ze geniet van de omgeving. Die is ook prachtig. Het zonlicht schittert door de takken, een enkele boom verkleurt al, de herfst doet haar intrede.
Lage Vuursche, het pannenkoekendorp. De helft van de terrassen valt af, verkeerde kant van de straat, geen zon. De andere helft? Maakt niet uit, overal een pannenkoek en een smakelijk alternatief voor de lunch. Ik zet de dames uit de auto, ‘ kies maar wat, ik zet de auto weg en vind jullie wel’. En zo gezegd, zo gedaan. In een regen van eikels, sommigen op mijn hoofd, de meesten op de daken van de geparkeerde auto’s wandel ik nadat ik mijn wagen kwijt ben terug naar de hoofdstraat. De menukaart wordt al bestudeerd, de keuze is al bij voorbaat bekend, chiabatta met geitenkaas, pannenkoek met gember.