Het is maandagochtend, de eerste werkdag na de vakantie. Ik gaf het gisteren al aan, ‘s morgens naar de sportschool, ‘s middags een bespreking op het gemeentehuis. De strijk zou moeten wachten tot dinsdag, misschien wel woensdag.
Na een ontbijtje, weinig keuze want de koelkast is nagenoeg leeg, vertrek ik even na half tien richting sportschool. Ik gooi een muntje in een van de kluisjes, vanaf dan voor even mijn kluisje, en begin me om te kleden. Overhemd uit, sportshirt aan. Broek uit, onderbroek uit, sportbroek ….eh, potdorie, geen sportbroekje bij me, in de haast twee shirtjes in de tas gedaan.
Omgekeerde verkleedpartij, ik besluit met een omweg naar huis te gaan. Even langs de meisjes van de SWOS, kijk eens hoe bruin ik ben geworden. Even wordt, ik ben niet echt verbaasd, iets langer. ‘ Hoe was je vakantie?’ Mijn verhaal telkens opnieuw gedaan, beknopt, maar steeds met ander publiek. Om half twaalf ben ik thuis, volgens afspraak maar via een ongeplande route. Boodschappen, die koelkast mag niet leeg blijven natuurlijk.
Gelukkig had ik zondagavond al het nodige uitgeprint voor de vergadering met de gemeente die die middag gepland was. Mijn medebestuurslid is wat aan de vroege kant, we babbelen nog wat over zijn aanstaande vakantie, een reis met kinderen en kleinkinderen naar Berlijn, en vertrekken naar Bergambacht .
Het overleg met de gemeenteambtenaar verloopt niet slecht maar er zit volgens ons toch te weinig snelheid in, de gemeente heeft met haar startproblemen toch moeite om richting te geven. En richting, beleid, is noodzakelijk om tot resultaat te komen.
Na een verslagje aan mijn mede bestuursleden vind ik het welletjes. Ik zoek een Duveltje en mijn boek. De strijk moet maar tot morgen wachten.
