Gisteravond heb ik weer met plezier gekeken naar Panorama Pijbes op NPO2. Deze keer over de fantasie van de schilder, het naar de hand zetten van het landschap. Perspectieven veranderen, nieuwe beelden maken. Een Toren van Babel, niemand heeft enig idee hoe die eruit moet zien, Pieter Breugel bedacht hem zelf maar. Carel Willink bracht allerlei verschillende beelden bij elkaar waardoor volledig nieuwe landschappen ontstonden. De expressionisten verkleurden de werkelijkheid, of, verder, gingen over in abstractie. Zaterdag liet ik een bollenveld met toelichting zien.
Tijdens de laatste workshop bij Cees Vegh ging het hier ook om, ik schreef er zondag over.
Ik heb er moeite mee, zelf zo te vertekenen. Vreemd, een verhaal kan ik wel uit mijn duim zuigen, in beeld blijf ik meestal te dicht bij de werkelijkheid.
Neemt niet weg dat ik genoten heb van Panorama Pijbes, jammer dat de serie afgelopen is.
Dit heb ik gemist ….
Zonnige groet,
Tot eind mei via uitzending gemist, mocht je het alsnog willen zien
Dat is ook het moeilijkste wat er is….dan moet je alles los kunnen laten..
Ik klodder maar gewoon door
Doe maar…is ook lekker..